Evaluatie van de online Ceilidh, 3e try-out
Laat ik beginnen met: Het was een fijn stel welwillende mensen bij elkaar, waar ik zelf erg van heb genoten en waarnam, dat ze ook van elkaar genoten.
We begonnen allemaal – keurig om 8 uur – met een mooi verhaal over de stilte.
Sneu was, dat een andere vertelster nou net DAT verhaal ook had willen vertellen en daar hard aan had gewerkt, maar ja, zo gaat dat soms met ceilidhs.
Op papier had ik een hartstikke mooi en gebalanceerd programma, met 8 korte muziekjes en 9 vertellers.
Zelf zou ik me richten op het presenteren en onderwijl – via een privé chat-schermpje met volgende artiest – vast het volgende optreden klaarzetten.
De te voren opgenomen 4 (inderdaad, de 4 anderen muzikanten hadden ondanks hun enthousiasme niets meer van zich laten horen, of hadden besloten, om zonder overleg, toch maar liever met een verhaal te komen) muziekfilmpjes had ik al van te voren op tabbladen klaargezet, zodat ik die alleen zou hoeven opstarten met een muisklik.
Toch heb ik daar weer een beetje mee zitten schutteren; de werkbalk van het gedeelde scherm van Zoom, viel precies over mijn tabs en ik toen wist ik nog niet, dat ik die balk gewoon kon verschuiven. Hoe moest ik nou in vredesnaam bij die filmpjes komen, terwijl ik wist, dat alle (28) aanwezigen aandachtig al mijn muisbewegingen op het gedeelde scherm mee-bekeken?
Gelukkig hadden we Jens in huis, die het me allemaal (heel rustig, maar vlot) wist uit te leggen.
Mijn co-host was de afspraak vergeten, of had zich misschien wel afgemeld, wat ik dan weer vergeten was. Daardoor moest ik me plotseling ook bezighouden met het binnenlaten van nieuwe mensen (ik gebruik de “wachtkamer”-functie van Zoom, zodat ongenodigden niet zomaar de meeting kunnen overnemen).
Ook het dempen en weer openen van de diverse microfoons doet normaal gesproken de co-host, maar dat heb ik maar laten zitten, hetgeen wel betekende, dat allerlei bijgeluiden uit de kamers van de “stille” luisteraars vrolijk door de verhalen en de muziek heen klonken.
Een verteller waar ik me erg op had verheugd, moest onderwijl afhaken, omdat het wifi-signaal van de camping niet sterk bleek te zijn. Twee anderen vertellers kregen hun microfoons niet aan de praat, waar zelfs de aanwezigheid van Sint Jens niets aan kon verhelpen. Zo raakte ik ondanks het prachtige thema (“Stilte”) aardig in de hyper-modus. Toen ik vervolgens midden in mijn eigen verhaal weer iemand uit de wachtkamer moest binnenlaten, voelde het voor mij alsof ik acteerde in een slapstick-film.
Al met al zijn er 5 verhalen langsgekomen, waaronder een zelf geschreven juweeltje en anekdotische prettige onzin en prachtige sprookje, hadden we 4 heerlijke muziekjes (waaronder een primeur), 3 gedichten en een heerlijke sfeer samen.
Om 10 voor 10 heb ik het evenement afgerond. Er was er gezegd en gespeeld wat er was.
Kortom, een betere try-out, met meer leerpunten was amper denkbaar.
Achteraf kreeg ik niets dan warme reacties, ook nog via diverse emails, maar waar de eerdere try-outs me vooral energie hadden opgeleverd, eindigde ik nu met een lege batterij.
Wat ga ik de volgende keer anders doen?
- Ik help de muzikanten de vrijdag te voren herinneren aan hun voornemen, om een kort filmpje op te nemen (waarin ze in datzelfde filmpje ook zichzelf aankondigen, met de titel van hun lied, en eventueel de naam van de oorspronkelijke vertolker, of componist).
- Ik check en dubbelcheck met mijn co-host, wan in je eentje is het te doen, maar niet als je daar kalm en ontspannen bij wil blijven.
- Ik zet de volgende Zoom-meeting al om 19:30u open, zodat mensen in dat eerste half uur even rond kunnen kijken op zoom en hun audio-settings kunnen instellen.
- Ik vraag veel meer mensen om bijdragen, dan er in die 2 uur passen, maar kan dan niemand meer garanderen, dat hij/zij aan de beurt komt. Ik word: “Marin-met-de-hoed” zal na elke bijdrage een nieuwe naam uit de hoed toveren. De persoon die bij die naam hoort, mag de volgende bijdrage leveren.
De volgende keer is op maandag 8 juni, 19:30-22:00u
Dan is het thema: “IJS”