Laat me – Ramses Shaffy (1978)

Ik ben mis-schien te laat ge-boren,
of in een land met ander licht,
Ik voel me altijd wat ver-loren,
al toont de spie-gel mijn ge-zicht.
Ik ken de kroe-gen en kathe-dralen,
van Amsterdam tot aan Maastricht.
Toch zal ik el-ke dag ver-dwalen,
dat houdt de zaak in e-venwicht.

Refrein: Laat me, laat me,
laat mij mijn eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
ik heb het altijd zo gedaan.

Ik zal m’n vrien-den niet ver-geten,
want wie mij lief is blijft mij lief,
En waar ze wonen moest ik we-ten,
maar ik ver – loor hun laatste brief.
Ik zal ze heus wel weer ont-moeten,
mis-schien van-daag, mis-schien over een jaar.
Ik zal ze kus-sen en be-groeten,
het komt van-zelf weer voor el-kaar.

Refrein: Laat me, laat me,
laat mij mijn eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
ik heb het altijd zo gedaan.

Ik ben ge-lukkig niet ver-ankerd,
soms woon ik hier, soms leef ik daar,
Ik heb mijn leven niet ver-kankerd,
‘k heb geen be – zit en geen be-zwaar.
Ik hou van wa-ter en van aar-de,
ik hou van schamel en van duur,
Er is geen stui-ver die ik spaarde,
ik leef gewoon van uur tot uur.

Refrein: Laat me, laat me,
laat mij mijn eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
ik heb het altijd zo gedaan.

Ik zal ook nog wel een keertje ster-ven,
daar kom ik echt niet onder-uit.
Ik laat mijn liedjes dan maar zwer-ven,
en verder zoek je het maar uit.
Voorlopig blijf ik nog jouw zan-ger,
jouw zwarte schaap, jouw trouwe fan.
Ik blijf nog lang en liefst nog lan-ger,
maar laat me blij-ven wie ik ben

Refrein: Laat me, laat me,
laat mij mijn eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
ik heb het altijd zo gedaan.